گمشده در من

بازدر بهاری سبز از یادتبی قرار قرارهای گمشده در نسیمک های بهاریو خنده هاییکه در گذر زمان باد با خود برد! ما از نسل کوچه های سوخته در آفتاب انتظارآه انتظار و انتظارچه معصومانهچشم به نامه ای در زیر سنگدلسوخته یک خنده ریزماآفرینش عشق را در رواق های گونه های شرم تجربه داریم!ما همچنان پاس می داربم،احترام یک بوسه دزدکی در خلوتی کوچه سوخته از عشق! آه ای کوچه ها خمیده در خاکستر سالهای رفته بر بادای بادگیرهای از نفس افتادهای رواق های پر از خاطره های نابآه ای شهر گمشده در زوال آسمان آبی عشقببخشید مراببخشید اگر هنوز فراموش نکرده ام گذر عمر را.. اکنونچه برهنه از نقاب شرم عشقی کهنبازهم در طلوع سرخ خاطره هاترانه هایی از دیربازی در عشقاز سیب سرخی که در نگاه تو می جویممی خوانم و می خوانممن در قاب نگاهتبه سالهاو همه ماه‌های گذشته از سرمو می گویم بر سر هر قله ای که نفس می کشم یادت رامن تو را همیشه عاشق می مانم!من با توامبا تو ای دیرینه در من هبوط یافتهحتی نباشم من اگر در یادت!حتی اگر مرده باشم در «شهر سوخته» خاطراتتمن تو را همیشه عاشق می مانم!من تو را همیشه عاشق می مانم! #حجت_فرهنگدوست#خرداد۱۴۰۱ گمشده در من...